Tocht naar Aguascalientes

Hallo iedereen,

Hier ben ik dan eindelijk met het verslag van mijn reis naar Aguascalientes,Mexico.

16 augustus, die dag leek altijd superverweg en plots was hij daar. Ik heb de nacht van 15 op 16 amper 2 uurtjes geslapen van de spanning en omdat ik om 4u al moest opstaan. Om half vijf zijn we (mama, papa en Michael) in de auto gestapt op weg naar Zaventem. We waren daar rond 5u15 terwijl mijn vlucht pas om 8u vertrok, veel te vroeg dus. Ik heb me aangemeld bij de Rotary-verantwoordelijke, John, en vervolgens ingecheckt. Daarna was er nog een uurtje dat we in de Starbucks hebben doorgebracht. Om 7u20 was het tijd om afscheid te nemen. Dat was zwaar, zwaarder dan verwacht.. Traantjes, knuffels en lieve woordjes vlogen in het rond. Daartussenin moesten we nog eens met alle Rotary-exchange-students op de foto. Ik sta er waarschijnelijk beeldig op met rode ogen en vermoeid gezicht, maar dat kan me natuurlijk niets schelen. Nog een laatste knuffel en kus en ik verdween met de groep achter de pasportcontrole. Ik was blij dat we met een groep van 20 mensen waren. Op het vliegtuig zat er al iemand anders op mijn plaats omdat ze naast haar vriendin wou zitten en ze vroeg of ik het erg vond. Ik vond dat natuurlijk niet zo leuk maar gelukkig zag de stewardess dat er een probleem was en zei tegen mij en mijn vriendin, Mia, die een rij achter mij zat, dat we helemaal achteraan samen konden zitten. Dus eigenlijk kwam het mij beter uit. J De vlucht naar Madrid duurde maar 2 uren waarvan ik 1uur geslapen heb en het andere uur had ik het wel lasting, want ik was in mijn boek aan het lezen waar jullie allemaal zo lieve berichtjes in hebben achtergelaten. In Madrid moesten we onze baggage niet ophalen. We moesten een ondergrondse metro nemen om naar een ander deel van de luchthaven te gaan, allemaal heel nieuw voor mij. Aangekomen in het juiste deel van de luchthaven hadden we vrije tijd om iets te gaan eten. Laatste keer Europees eten.. We zagen allemaal tegen de vlucht van 12uren op. 12uren op een vliegtuig, echt geen pretje.. Mijn poep deed nogal zeer zenne! Ik zat bovendien nog is in de middenste rij in het midden waardoor ik niet zo gemakkelijk eens kon zeggen: ‘ik ga een toerke doen’. Ik zat naast de begeleider John en een ander ‘Rotary-girl’ waar ik nog geen contact mee had gehad. Ze was zeer vriendelijk en ik ga haar waarschijnelijk later dit jaar eens opzoeken aangezien zij dichtbij Veracruz in een huis vlak aan de zee zit.. Tijdens de lange vlucht heb ik dus met haar en John gepraat, nog emotionele momenten gehad door het lezen in mijn boek, geslapen en naar 2 films gekeken. Eindelijk kwamen we dan aan in Mexico city. Eerst nog zeker een kwartier met het vliegtuig rondgereden, want Mexico city in een enorm grote luchthaven. We zijn ongeveer geland met 20 min vertraging dus rond 18u. Ik had mijn binnenlandse vlucht om 20u55, dus we hadden nog 3uurtjes. Toen iedereen uit het vliegtuig kwam moesten we ons zelf weer tellen. (We hadden in Zaventem allemaal een nummer gekregen enzo moesten we dus telkens u nummer zeggen om te weten of iedereen mee was haha!) Daarna moest John naar de infobalie, want sommigen moesten in Terminal 1 zijn, andere in Terminal 2 en nog andere werden daar al opgehaald en hij moest iedereen begeleiden, niet gemakkelijk dus. Voor we naar de pasportcontrole konden gaan moesten een heleboel papieren invullen over onze baggage, wat ge allemaal meehebt enzo dan of ge u niet ziek voelt en dan nog is een blad met u vlucht en nog een met u pasportgegevens, kortom een hele boterham. Gelukkig, eenmaal door de lange rij ging het aan de controle zelf vrij snel, maar ondertussen was er al een uur voorbij. Dan moesten we onze baggage zoeken op de band. Ik was wel zeer blij dat ik ze zag want ik had toch altijd in mijn achterhoofd gehouden dat ze kon verloren gaan maar gelukkig is dat niet gebeurd! Om door de uitgang te kunnen gaan moesten we eerst onze baggage laten checken, dus op zo’n band. En dan moet je zo op een knop duwen en dan werd het rood of groen en mocht je dus door of niet. En rara bij Femke werd het ROOD! Dus ik oooww wat is dat hier.. dus ze deden mijn valies open en hebben zo volledig gecontroleerd en ze zagen yaya haar lavendelzakjes liggen. Ze vroegen wat dat was, want waarschijnlijk kwam het daardoor, ze dachten dat het een soort van drugs was!! Haha! Gelukkig heeft John het kunnen uitleggen en was alles ok. Ondertussen was het nog maar anderhalf uur voor mijn vlucht en we moesten nog steeds naar de juiste Terminal gaan. (Ik was diegene die als eerste mijn binnenlandse vlucht moest nemen.) Dus John dreef het tempo een beetje op. Mijn vriendin Jeanne had wat problemen met haar 2 koffers waardoor ze constant achterop raakte. Gelukkig had ik dankzij mijn lieve mama een supervalies die je gelijk niets kunt vooruitduwen.. dus ik had aan een van de andere meisjes gevraagd: ‘kunt ge mijn valies gewoon vooruitduwen, want Jeanne heeft echt hulp nodig’. Dus ik ben dan helemaal terug naar Jeanne gegaan en dan hebben we samen moeten lopen met die zware valieze om de rest nog te kunnen inhalen. Het was echt superwarm, we waren ons aan het kapotzweten en Jeanne was er zelf helemaal flauw van, gelukkig had ik nog een cola vanop het vliegtuig die we dan gedeeld hebben. Eindelijk hadden we de weg gevonden naar Terminal 2 (die van mij dus). Om van Terminal 1 naar 2 te gaan moesten we een soort van treintje nemen op zo rails hoog boven de grond, zo gelijk een treintje in de pretparken haha! En terwijl we daarin zaten, was er een vliegtuig dat vlak boven het treintje aan het landen was, echt zot! Tegen dat we dan eindelijk in de juiste Terminal waren was het nog 50 min voor mijn vlucht. Spannend! Ik moest langs een snelle check-in en John heeft mij dan afgezet langs de juiste ‘wachtkamer’, waar mijn avontuur op mijn eentje begon. 20min voor mijn vlucht vertrok stond de gate nog altijd niet aangeduid, dus ik begon lichtjes te stressen. Ik heb dan nog eventjes met papa gebeld en hij zei dat ik informatiepunt van mijn vliegorganisatie moest zoeken. ( Ik heb trouwens heel de reis door mijn oudertjes geupdate, wat wel leuk was!) Ik vond het infopunt snel en toevallig op dat moment passeerden 2 andere rotary-girls. Zij vroegen zich natuurlijk af wat ik daar nog deed en ik half in paniek uitleggen dat mijn gate niet stond aangeduid. Zij hebben mij dan geholpen en 3min voor mijn vliegtuig moest vertrekken was ik in de juiste gate. Gelukkig! Wat een opluchting! Ik moest eerst in een busje stappen die ons vervolgens naar het –heel wat kleinere- vlietuig heeft gebracht. De luchthaven in Mexico City is echt GIGANTISCH groot. Terwijl we aan het opstijgen waren op de superkleurrijke (echt rode, blauwe, groene, gele, appelblauzeegroene lichtjes!) banen, was er vlak naast ons een vliegtuig aan het landen! Echt raar en eng. Tijdens het opstijgen had ik een prachtig zicht over Mexico stad, zoveel mooie lichtjes echt leuk!! Eenmaal goed en wel in de lucht vielen mijn ogen toe, ik was doodop. Een uurtje later kwam ik toe op de vlieghaven van Aguascalientes, waar praktisch niets meer van bedrijvigheid was in vergelijking met Mexico city.. Nu was het echt wel spannend, want ging ik mijn familie zien!! Ik zag Diana het eerst en ze begroette mij met een kus en knuffel. Gans de familie was mee en dan nog eens de tante en nonkel met hun 3 kinderen! Dus heb ik hen allemaal een kus en kleine knuffel gegeven haha! Het was echt wel superleuk dat ze daar met zoveel waren om mij op te halenJ. Na een half uurtje in de auto kwamen we toe aan een zotmooie garagepoort. Ik stapte binnen in een paradijs. Zoals jullie al hadden konden zien op de fotos is het huis echt groot. Mijn kamer hier is groter dan die in België haha! En ik heb mijn eigen badkamer met toilet, lavabo en douche! Mijn kamer lag vol met ballonnen en een ballon waarop geschreven stond “Bienvenida Femke” met een mand eronder met mexicaanse snoepjes. Superlief!! (De ballonnen liggen er nog steeds en de snoepjes ook want ik heb ze eens geproefd en het smaakt eigenlijk helemaal niet zoet maar pikant!! Haha! En aangezien pikant nog niet echt mijn ding is..) Voila nu heb ik jullie alles in geuren en kleuren verteld van mijn 26uren trip! Als ik straks nog de moed heb, zal ik ook mijn eerste schooldag beschrijven maar nu ga ik toch eerst wat rusten!! Dikke zoenen! En onthou dat ik jullie allemaal graag zie! <3